“Siberische husky’s zonder overbeet”
Dr. Peter Leegwater, moleculair geneticus ExpertiseCentrum Genetica Diergeneeskunde
Dr. Henriëtte Booij-Vrieling, specialist humane en veterinaire tandheelkunde
Het gebruik maken van
data, voor gezonde honden
Bij de Siberische Husky blijken steeds vaker overbeten voor te komen. In verreweg de meeste gevallen brengen de hoektanden en snijtanden van de onderkaak dan schade aan in de bovenkaak als gevolg van een verkeerde occlusie.
De overbeet kan leiden tot verkeerde ontwikkeling van het gebit en resulteren in pijn en ernstige welzijnsproblemen. Een inventarisatie van het ras liet zien dat er tussen 2007 en 2020 eenentwintig Huskies geboren zijn met malocclusie klasse twee. Dit houdt in dat de overbeet ontstaat als gevolg van een te korte onderkaak. Veertien van de honden werden geboren in tien nesten waarvan de ouders nauw verwant aan elkaar waren.
Dr. Peter Leegwater is onderzoeker bij het ExpertiseCentrum Genetica Diergeneeskunde en onderzoekt de moleculaire achtergrond van erfelijke ziekten bij rashonden. Voor dit project werkt hij samen met dr. Henriëtte Booij-Vrieling, specialist humane én veterinaire tandheelkunde. “Tijdens dit project willen wij de erfelijk oorzaak van overbeet bij Siberische Huskies achterhalen. Bij dit onderzoek proberen we een DNA-test te ontwikkelen die fokkers kunnen gebruiken om te voorkomen dat dragers van de oorzakelijke mutatie nog met elkaar gecombineerd worden. Met behulp van een DNA-test wordt het mogelijk deze gebitsafwijking uit het ras te fokken. Door stamboomonderzoek hebben we meer kennis verworven over de overerving van deze gebitsafwijking en hebben we ontdekt dat de aandoening zeer waarschijnlijk recessief vererft.
Dit soort aandoeningen komen gemakkelijker tot uiting wanneer er inteelt is in een populatie. Inteelt kan ontstaan wanneer er gebruik wordt gemaakt van een kleine populatie honden of wanneer niet alle honden even vaak gebruikt zijn om te fokken. De stamboom van de huskies met malocclusie laat zien dat de aandoening een autosomaal recessief overervingspatroon volgt. Alle ouders zijn nauw verwant aan elkaar en meestal binnen drie generaties met elkaar verbonden door een gemeenschappelijke voorouder”, legt Peter Leegwater uit.
“We hebben de eigenaren van honden met een overbeet benaderd om wangslijmmonsters of bloedmonsters van hun hond in te sturen voor DNA-isolatie. Er is van voldoende lijders, ouders en controledieren materiaal ingestuurd om verder genetisch onderzoek mogelijk te maken. Met het vaststellen van het overervingspatroon en het verzamelen van voldoende DNA-monsters voor het moleculair genetisch onderzoek verloopt het onderzoek volgens plan. Het doel is om het gen te vinden om de afwijkende beet uit het ras te kunnen fokken, zodat we het ras gezonder kunnen maken”, sluit Peter Leegwater af.
Dankzij de bijdragen van Elanco, Siberische Husky Kennel Canis Polaris, Werkgroep Veterinaire Tandheelkunde, Administratiekantoor den Hoven, Fysio4Paws en donateurs kunnen wij het onderzoek naar de overbeet bij de Siberische Husky steunen.
